Ik ben bang voor het onbekende. En daarom vind ik het ook best spannend om mijn onderwijs te vernieuwen. Ik denk dat veel leerkrachten en ook ervaren leerkrachten dit gevoel hebben.
Trouwens, niet alleen leerkrachten hebben dit. Veel mensen vinden het onbekende eng en houden de nieuwe techniek op afstand. In de derde aflevering van 'De Wereld Draait Door University' vertelt Alexander Klöpping dat in de jaren '50 mensen dachten dat stripboeken zouden leiden tot ongehoorzaamheid en verdorring van de jeugd. En dit dachten ze ook over de tv.
Je kunt het je nu niet meer voorstellen... Of wel? Ik hoor regelmatig van de mensen die een generatie boven me zitten dat de jeugd alleen nog maar met techniek bezig is. Dat de jeugd geen gezelligheid meer kent zoals vroeger. Dit komt met name door de mobiele telefoons vinden ze. "Vroeger", zeggen ze dan,"toen kon je nog gezellig een spelletje doen met z'n allen en kon je echt gesprekken voeren met elkaar, nu zitten ze naast elkaar en met elkaar in het café te whatsappen." Ik denk dat je juist veel meer gesprekken voert nu je een telefoon hebt. Alleen gaat het gesprek dan via Whatsapp. En natuurlijk voeren we nog gesprekken in het echt. En alsof we nu geen leuke spelletjes meer spelen. Wat dacht je van Wordfeud, Draw Something, Ruzzle en Candy Crush. Deze spellen doe je ook samen. Ze zijn leuk en verslavend. Niet als bordspel op tafel, maar je doet ze wel samen.
Nog steeds zijn sommige mensen bang voor de nieuwe technologie en wat er komen gaat. Die angst is er ook in het onderwijs. De stripboeken en televisie zijn normaal geworden in onze samenleving. Zou het binnenkort ook normaal zijn om te verwachten van elke leerkracht dat ze blijven vernieuwen? Ik hoop het. Er zijn zoveel nieuwe technieken die je kunt gebruiken als leerkracht om je onderwijs leuk, inspirerend en motiverend te maken. De technieken vernieuwen nu in een rap tempo. Wat vijf jaar geleden helemaal hip was, is nu alweer verouderd. Als je nu al de vernieuwingen niet bijhoud, hoe kun je dan over tien jaar nog mee? Ik heb deze vraag mezelf gesteld. Bernolf Kramer vergeleek zijn inspirerende les met een combinatie van oude en nieuwe media over de tweede wereldoorlog met het volgende. Hij vertelde: 'Pak je lesboek op bladzijde 23. Begin jij even met lezen? Okee, Jan ga eens verder met lezen. Ga nu de opdrachten maken. "Juf ik ben klaar." Oké, ga maar een tekening maken, maar wel over de tweede wereldoorlog.' Ik schaamde me diep dat ik mezelf hierin herkende. Ik zie nu hoe belangrijk het is om je lessen leuk te houden in het onderwijs. En om jezelf scherp te maken hoe je je eigen onderwijs kunt blijven verbeteren.
Trouwens, niet alleen leerkrachten hebben dit. Veel mensen vinden het onbekende eng en houden de nieuwe techniek op afstand. In de derde aflevering van 'De Wereld Draait Door University' vertelt Alexander Klöpping dat in de jaren '50 mensen dachten dat stripboeken zouden leiden tot ongehoorzaamheid en verdorring van de jeugd. En dit dachten ze ook over de tv.
Je kunt het je nu niet meer voorstellen... Of wel? Ik hoor regelmatig van de mensen die een generatie boven me zitten dat de jeugd alleen nog maar met techniek bezig is. Dat de jeugd geen gezelligheid meer kent zoals vroeger. Dit komt met name door de mobiele telefoons vinden ze. "Vroeger", zeggen ze dan,"toen kon je nog gezellig een spelletje doen met z'n allen en kon je echt gesprekken voeren met elkaar, nu zitten ze naast elkaar en met elkaar in het café te whatsappen." Ik denk dat je juist veel meer gesprekken voert nu je een telefoon hebt. Alleen gaat het gesprek dan via Whatsapp. En natuurlijk voeren we nog gesprekken in het echt. En alsof we nu geen leuke spelletjes meer spelen. Wat dacht je van Wordfeud, Draw Something, Ruzzle en Candy Crush. Deze spellen doe je ook samen. Ze zijn leuk en verslavend. Niet als bordspel op tafel, maar je doet ze wel samen.
Nog steeds zijn sommige mensen bang voor de nieuwe technologie en wat er komen gaat. Die angst is er ook in het onderwijs. De stripboeken en televisie zijn normaal geworden in onze samenleving. Zou het binnenkort ook normaal zijn om te verwachten van elke leerkracht dat ze blijven vernieuwen? Ik hoop het. Er zijn zoveel nieuwe technieken die je kunt gebruiken als leerkracht om je onderwijs leuk, inspirerend en motiverend te maken. De technieken vernieuwen nu in een rap tempo. Wat vijf jaar geleden helemaal hip was, is nu alweer verouderd. Als je nu al de vernieuwingen niet bijhoud, hoe kun je dan over tien jaar nog mee? Ik heb deze vraag mezelf gesteld. Bernolf Kramer vergeleek zijn inspirerende les met een combinatie van oude en nieuwe media over de tweede wereldoorlog met het volgende. Hij vertelde: 'Pak je lesboek op bladzijde 23. Begin jij even met lezen? Okee, Jan ga eens verder met lezen. Ga nu de opdrachten maken. "Juf ik ben klaar." Oké, ga maar een tekening maken, maar wel over de tweede wereldoorlog.' Ik schaamde me diep dat ik mezelf hierin herkende. Ik zie nu hoe belangrijk het is om je lessen leuk te houden in het onderwijs. En om jezelf scherp te maken hoe je je eigen onderwijs kunt blijven verbeteren.
Dit wil niet zeggen dat je alleen maar interactieve lessen moet gaan maken. Je moet afwisselen in leermodellen. Leerkracht gestuurd, community gestuurd en leerling gestuurd. Volgens Alec Couros (2009) moet de leraar 3.0 een hele hoop kunnen. De leraar 3.0 is niet meer de bron van informatie. Informatie kunnen ze overal vinden. Dit durven/willen de meeste leraren nog niet erkennen.
Wil het zeggen dat de leuke verhalen, grappen, uitleg en hulp van de leerkracht niet meer nodig zijn over tien jaar? Ik denk dat de leerkracht altijd nodig zal zijn, maar misschien in een andere rol. Je kunt bijna alles digitaal doen, maar afwisseling is nodig. Lekker ouderwets een spel spelen met z'n alle rondom de tafel blijft nog steeds leuk!
Wil het zeggen dat de leuke verhalen, grappen, uitleg en hulp van de leerkracht niet meer nodig zijn over tien jaar? Ik denk dat de leerkracht altijd nodig zal zijn, maar misschien in een andere rol. Je kunt bijna alles digitaal doen, maar afwisseling is nodig. Lekker ouderwets een spel spelen met z'n alle rondom de tafel blijft nog steeds leuk!